Hamide Donmuş

Gör bak..

Itimat, itikatten önce gelirmiş.

Birincisi  güven  sonuncusu inanmak. 

Bak ne hale geldik.

Artık sana sırtımı çevirip 

Namaza bile duramıyorum. 

Eylül yaprağı gibiyim sarardı benzim 

Susma orucundayim.

Sadakat denen dostumun  ruhuna ise  el-fatiha. 

Gör bak felak kuyusundayim zemheri soğuklarda. 

 Mesuliyet duygularımın yerini mahcubiyet almış

nefsimden  habersiz...

Mensubiyet duygularınla övün

artık sebebsiz. 

bak yaşıyorum katremde sensiz.

Gör bak çömez tuzlalarında boğulmak üzereyim. 

Vasiyet etmekle yetiniyorum  şimdi  vaziyet bu...

Tenhaya çekiliyorum işitmemek için tiz sesini.

Dar ağacına astım soğuk ve samimiyetsiz nefesini vede hevesini.

Mecalim kalmadı bir adım daha sana gelmeye 

Gör bak senin eserin, bende ki  bu candan bezmişlik.

Ne olur arama ruhumdan ve de bedenimden  vefa.

Acılarım değil, acımasızlığından dır  sana bu  elvedam. 

Elveda ey nankör 

Ey menfaatperest

Ey vefasız elveda...

Hamide Donmuş